Ile zarabia Świadek Jehowy i jak finansowana jest ich działalność?

Zastanawiasz się, ile zarabia Świadek Jehowy? To pytanie, które z naturalnej ciekawości zadaje sobie wiele osób, obserwując zaangażowanie członków tej organizacji w działalność ewangelizacyjną. Odpowiedź jest jednak prosta i może Cię zaskoczyć: za swoją pracę religijną Świadkowie Jehowy nie dostają ani grosza. Chcę Ci wyjaśnić, dlaczego tak jest, kto dokładnie pracuje w ramach wolontariatu i w jaki sposób ta globalna organizacja finansuje swoją działalność – od druku po utrzymanie budynków.

Służba z powołania, a nie dla pieniędzy

Nie, Świadkowie Jehowy nie otrzymują pensji za swoją działalność. Podstawą ich służby jest wolontariat. Niezależnie od tego, czy głoszą od domu do domu, prowadzą zebrania, czy pomagają potrzebującym współwyznawcom – wszystko to robią bezpłatnie. To fundament ich wiary. Traktują tę pracę jako wyraz oddania Bogu, a nie jako sposób na zarobek.

Kto dokładnie pracuje za darmo w tej organizacji?

Zasada niepobierania wynagrodzenia obowiązuje absolutnie wszystkich członków organizacji, bez względu na pełnioną funkcję. Dotyczy to zarówno osób aktywnych w lokalnym zborze, jak i tych, które całe życie poświęcają specjalnej służbie w biurach organizacji. Ten model, oparty w całości na wolontariacie, jest kręgosłupem ich działalności na całym świecie. Obejmuje to między innymi takie zadania jak:

• głoszenie dobrej nowiny od drzwi do drzwi,
• prowadzenie cotygodniowych zebrań w zborze,
• udzielanie wsparcia duchowego i praktycznego,
• prace konserwacyjne i budowlane przy Salach Królestwa.

Starszy zboru i pionier – praca bez wynagrodzenia

Starszy zboru to dojrzały duchowo mężczyzna, który opiekuje się lokalną społecznością wiernych, prowadzi zebrania i służy radą. Jego rola jest w pełni dobrowolna i nie wiąże się z jakimikolwiek zarobkami. Podobnie jest z pionierami, którzy postanawiają poświęcać na ewangelizację znacznie więcej czasu niż przeciętny członek zboru. Służba, którą pełni pionier, jest formą osobistego zaangażowania i nie stanowi źródła dochodu. Kwestia taka jak starszy zboru zarobki w ogóle w tej strukturze nie istnieje. Obie funkcje są postrzegane jako przywilej i forma służby dla Boga, a nie praca.

Pracownicy Betel – specjalna służba w biurach oddziału

Pracownik Betel to ochotnik, który mieszka i pracuje w obiektach Biura Oddziału Świadków Jehowy, nazywanych domami Betel. Ich zadania są bardzo zróżnicowane – od tłumaczenia i druku literatury, przez produkcję filmów i nagrań, po administrację. Choć często jest to praca na pełen etat, nie otrzymują za nią pensji. Zgodnie ze statutem korporacji prawnej używanej przez organizację, takiej jak Towarzystwo Strażnica, jej członkowie, zarząd oraz pracownicy nie mogą czerpać żadnych zysków finansowych z działalności. Zapewnia im się podstawowe utrzymanie, takie jak zakwaterowanie i wyżywienie w Betel, ale nie jest to forma wynagrodzenia. To gwarantuje, że cała działalność pozostaje nienastawiona na zysk, a ludzie angażują się w nią z pobudek religijnych.

Skąd więc świadkowie jehowy mają pieniądze?

Finansowanie działalności Świadków Jehowy opiera się na dwóch filarach: dobrowolnych datkach oraz przychodach z globalnej działalności wydawniczej. Taki model pozwala pokryć ogromne koszty związane z utrzymaniem tysięcy budynków na całym świecie, drukowaniem milionów publikacji i wspieraniem misjonarzy. Organizacja nie organizuje publicznych zbiórek ani nie wymaga dziesięciny, polegając wyłącznie na anonimowych darowiznach.

Dobrowolne datki – główne źródło finansowania

Głównym motorem napędowym finansów organizacji są dobrowolne datki. W każdej Sali Królestwa znajdują się skrzynki, do których każdy może wrzucić datek całkowicie anonimowo. Nie ma żadnego przymusu ani sugerowanych kwot. Darowizny pochodzą od osób o różnym statusie materialnym. Środki te są przeznaczane na pokrycie różnorodnych kosztów, w tym:

• utrzymanie i budowę Sal Królestwa oraz Sal Zgromadzeń,
• pokrycie rachunków za media (prąd, woda, ogrzewanie),
• finansowanie działalności misjonarzy i nadzorców podróżujących,
• organizację pomocy humanitarnej w rejonach dotkniętych klęskami żywiołowymi.

Działalność wydawnicza – dodatkowy dochód

Drugim ważnym źródłem przychodów jest działalność wydawnicza prowadzona przez Towarzystwo Strażnica. Chociaż dziś czasopisma „Strażnica” i „Przebudźcie się!” są rozpowszechniane za darmo, przez lata organizacja generowała środki ze sprzedaży swoich publikacji. Nawet przy obecnym modelu opartym na datkach, globalna skala druku i dystrybucji wymaga potężnego zaplecza finansowego. Jak zauważają analitycy, model dystrybucji połączony z dobrowolnymi datkami za otrzymane publikacje jest niezwykle efektywny. Skala działalności wydawniczej Świadków Jehowy, obejmująca setki języków, sprawia, że nawet niewielkie, dobrowolne wpłaty w skali globalnej sumują się do ogromnych kwot, szacowanych w przeszłości na ponad miliard dolarów rocznie. Pieniądze te są reinwestowane w działalność statutową, w tym w druk i rozwój platform cyfrowych.

Jak w takim razie świadkowie jehowy utrzymują się na co dzień?

To proste – utrzymują się z regularnej pracy zawodowej, tak jak wszyscy inni. Są normalnymi członkami społeczeństwa: pracują w różnych zawodach, płacą podatki i prowadzą życie rodzinne. Działalność religijna, choć bardzo ważna, jest wykonywana w ich czasie wolnym – po pracy i w weekendy. Nie różni się to od sposobu, w jaki osoby innych wyznań angażują się w życie swoich wspólnot. Dlatego pytanie o to, ile zarabia Świadek Jehowy, w kontekście zawodowym ma taką samą odpowiedź jak w przypadku każdego innego człowieka. Wszystko zależy od jego zawodu, kwalifikacji i miejsca pracy.

Jak to wszystko się spina?

Odpowiedź na pytanie, ile zarabia Świadek Jehowy za swoją działalność religijną, brzmi więc: zero. Ich zarobki pochodzą ze świeckiej pracy, a cała aktywność w ramach organizacji jest wolontariatem. System ten opiera się na głębokim przekonaniu, że służba dla Boga nie powinna przynosić korzyści materialnych. Struktura finansowa, zasilana przez datki i dochody z działalności wydawniczej, wspiera tę misję, pokrywając koszty operacyjne, ale nie pensje. W tej religii po prostu nie ma płatnej klasy duchownych. Ten model, choć może wydawać się nietypowy, skutecznie funkcjonuje od ponad stu lat na całym świecie. Masz więcej pytań na ten temat? Podziel się nimi w komentarzu poniżej.